Styl pompadour – występował w okresie stylu Ludwika XV, w jego schyłkowej fazie, czyli rokoku, oraz w początkach klasycyzmu, na rozwój stylu pompadour wpływ miała faworyta królewska, markiza de Pompadour, która interesowała się i opiekowała sztuką oraz wieloma wybitnymi artystami; markiza ceniła surową sztukę, nawiązującą do starożytności; styl ten był obecny w architekturze, wystroju wnętrz, meblach, porcelanie sewrskiej i modzie; charakterystyczne są wnętrza intymne, komfortowe.
Archiwum kategorii: style w meblach
Meble intarsjowane – co to jest INTARSJA
Szanowni Państwo,
na naszej stronie zamieszczać będziemy terminy związane z meblami antycznymi i stylowymi, które pozwolą Państwu lepiej orientować się w zawiłościach zdobień, stylów i terminów używanych przy opisach naszych mebli. Dziś zaprezentujemy Państwu wyjaśnienie terminu – INTARSJA.
Intarsja to technika zdobnicza, która jest odmianą fornirowania, polegająca na wykładaniu powierzchni przedmiotów drewnianymi ornamentami, ułożonymi z innych gatunków drewna; wykładanie może być wykonane zarówno na powierzchni przedmiotu, jak i wpuszczone w głąb podłoża.
Najczęściej intarsjowano takie meble jak: komódki, komody, sekretarzyki, stoliczki. Oto kilka przykładów ciekawych intarsji.
Sekretarzyk – mebel kobiecy
Sekretarzyk (fr. secretaire, ecritoire) (inne określenia – sekretarz, sekreter, sekretarka, sekreterka) – był to mebel kobiecy służący do pisania, przechowywania korespondencji i drobiazgów. Od XVIII pojawiło się wiele odmian konstrukcyjnych tego mebla o różnym przeznaczeniu i dekoracji. Zazwyczaj spotykany jako niewielki stolik na smukłych wysokich nogach, szufladami, szufladkami, skrytkami, blatem do pisania. Sekretarzyki posiadają też nadstawki zakryte drzwiami, żaluzją. Niektóre posiadają mechanizmy ukrywające tajemne skrytki. Występowały też odmiany podróżne.
Wszystkim Paniom w dniu ich święta życzymy wszystkiego najlepszego!
Kabinet – mebel do pisania, kancelaria domowa.
Kabinet to reprezentacyjny mebel skrzyniowy, jedno- lub wieloczęściowy, występujący również z odchylaną płytą do pisania lub zamykany drzwiczkami. Wewnątrz znajdują się zazwyczaj szuflady, skrytki w których przechowywano dokumenty, biżuterię, kosztowności, pieniądze. Kabinety należały do jednych z najdroższych i najbardziej dekorowanych mebli. Stosowano złocenia, inkrustacje, wykładanie hebanem, kością słoniową, szylkretem, srebrem, kamieniami. Powstawały w Europie od XV wieku, w Polsce od XVI w. Zanik tego typu mebla szacuje się na XIX wiek. W Polsce nazywano takie meble szkatułą, kantorkiem, sekretarzykiem, kancelaryą.
Styl kolonialny – XVII – XVIII wiek.
Styl kolonialny – nazwą tą określa się mieszaninę stylów w architekturze i meblarstwie amerykańskim trwającą od XVII w. do 1783 r. Styl kolonialny był rozwijany przez kolonistów (głownie brytyjskich i hiszpańskich). Czytaj dalej Styl kolonialny – XVII – XVIII wiek.
Meble gdańskie od XVI do XVIII w.
Meble gdańskie (typ mebli późnorenesansowych i barokowych) wyrabiane w Gdańsku i okręgu gdańskim od XVI do XVIII w.
Wyrabiano kilka charakterystycznych typów mebli, jak np. szafa, stół, prasa itp. , wyróżniających s/ę pod względem konstrukcji i detali na tle innych znanych mebli europejskich. Początkowo wyrabiano meble o ciężkich proporcjach, bogato rzeźbione (liście, owoce, rośliny, girlandy itp) oraz z motywami architektonicznymi takimi jak kolumny, pilastry, głowice. Nogi miały kształt kuli lub spirali. Czytaj dalej Meble gdańskie od XVI do XVIII w.
Eklektyk – XIX wiek
Eklektyk to potoczna nazwa mebla lub innego przedmiotu użytkowego, który łączy w sobie cechy różnych stylów. Nazwa ta używana jest często w odniesieniu do sztuki XIX w.
Styl Chippendale połowa XVIII wieku
Chippendale to styl w meblarstwie angielskim, którego twórcą byt stolarz i projektant T. Chippendale. Stworzył on styl łącząc elementy różnych stylów meblarskich takich jak barok, rokoko, motywy chińskie, gotyckie oraz klasyczne. Czytaj dalej Styl Chippendale połowa XVIII wieku
Styl Art Deco – początek XX wieku
Terminu „Art Deco” używa się do określenia tendencji w sztuce dekoracyjnej, zarówno użytkowej jak i stosowanej, która rozwijała się od początku XX wieku, a której szczyt przypadł na lata międzywojenne.
Nurt przejawiał się głównie w sztuce zdobienia mebli, tkanin i ceramiki. Dbano o funkcjonalność przedmiotu, wysoką jakość jak również o możliwości produkcji przemysłowej.